Küçük şeyleri sevdim ben
Hala özlerim iki kulaklı saatimizi
Duvar halımız ilk arkadaşımdı
Resimleri ilk düşüm
Geyikleri avlamak hiç aklımdan geçmedi
Çocuk gibiydi bir havlunun üstünde
Yalanda olsa konuşurdum onlarla
Tren resimli saatti bütün zamanlar
Rayları bir tek babama uzanırdı
Gülümsemesiydi güneşin doğuşu, zamanın
Bütün iklimlerim annemdi
Ama ben en çok sonbaharını sevdim
Öyle kuruydu ki gözlerim
Yağmurunu yağmurum bildim
Akif tütüncü