Gören Olmadı!
Şafak vakti söktü
Dökülürken gerçekler bir bir
Gün ağarırken her günden erken
Benim saçlarım ağardı gören olmadı.
Yalanlar harman oldu
Kaypak gönüllerde
Rüzgarlarla savruldu
Ben gördüm ama gören olmadı.
Gölgeler vardı sinsice yürüyen
En izbe karanlığa çığlık atan
Birinin izini diğeri çiğneyen
Sahte adamlar vardı gören olmadı
Meydanlar dansözle doldu.
Sürekli kıvırarak yaşayan
Tozdan dumandan medet uman
Zavallılar vardı. Gördüm , gören olmadı
Bir yüzden iki karakter düştü
Bir yanı bizden diğeri tarifsiz
Bir yanı dostça diğer yanı dilim varmaz
Bütün alem gördü ama diyen olmadı.
Kefen giymiş bir millet
Gölgesine havlayan güruh
Tarih uyandı ve bir millet uyandı
İhaneti ben gördüm, gören olmadı.
Hüseyin Tuztaş