Gölgeler yalnızlığımın imzasını atıyordu
Ben bir köşede yalnız başına kala kalmış
Çaresizliğin debdebesinde seni inliyordum
Duyuyor muydun acaba? .. duymuyordun!
Gözlerimin gözlerine hicretini fark ettin mi hiç?
Ben seni bulamazken daralarda, uykumda ulaştım sana
Bulutlar seni yağıyordu terlemiş beynime
Güneşler seni yayıyordu buz tutmuş tenime…
Geleceksin deyeceksin diye kutlandı sücudum
Yüreğinin arşına kadar arzdaydı vücudum
Duymadın ki beni kerden beladan
Halbuki; ben sana hep sensizlikten hicretteydim
Gölgelerin geceye hicreti gibi
Cismaniyetin ruhaniyete hicreti gibi
Oysa sen sevgilimdin yanarken bile
Suyumdun beni söndürecek kapkaynar…
Bence kutsanmış kızgın çöllerimden uzanırken
Ellerim lalezarlardan misk topluyordu sana
Yalınlığım yanıyordu ama!
O yangınlığım bile sensi damlıyordu
Adeta içime eriyordu derinliklerin
Uykuda ben yaşıyor muydum seni acaba?
Bir kandil ışığının dansı gibiydi düşen damlacıkların
Sıcak, bir o kadar da asil ve ihtişamlı…
‘Sıfırlaşmış’ onurlar dermansızlaşıyorken
Dizlerinin üzerine çökmüş kirpiklerim sana aralandı
Kubbemin menfezlerinden sen süzüldün
Kırkladım gözlerimin senbebeğini
Oysa sen ah oysa sen,
Kimler tahtını kuruyordu topraklarına?
Haberin var mı ey sevgili haberin var mı?
Ben sana hicret ederken öldüm…
Orkun I Ş I K