Bizim Mahalle Farklı ilden, farklı dilden, ama hep dost idik candan, Bir A l l a h a inanırdık, ikincisi elbet şirkti! Göğsümüzde dolu iman, vatan aşkıysa imandan, Biri kendini ayırdı, herkes birbirinden ürktü! Sokağımızın başında, Kürt Gülizar otururdu... Laz Perihan pekmezine, somun ekmek batırırdı, Boşnak Rafet ezan okur, ciğerimi bitirirdi, Bir biz vardık sokakta Türk, ama onlar daha Türktü... Göçmen Yaşar mahallenin, tek dondurma ustasıydı... Mahallenin çocukları, dondurmanın hastasıydı. Çığırdığı nağmeleri, sanki mahur bestesiydi, Mâcır Mümin frak giyer, Çerkez Nihat ınki kürktü... Arap Fethi, şehrimizin en saygın efendisiydi... Okumayı mahalleye söktüren de kendisiydi. Arnavutun yılbaşında yediği Türk hindisiydi, Dağlıda sekizgen kasket, yörükteki deri börktü... Agop usta alıştırdı mahalleye kelle-paça... Artin Mıhçı, piyangoyu satardı hep saça, saça! Onnik usta bir hakkâktı,
eserleri bilmem kaça? Karlofun ak güvercini, senede bir mutlak gurktu... Mahallemiz yedi renkli, mozaik değil mermerdi! Adaletten hiç ayrılmaz, sanki Hazreti Ömer di. Kavim kavimlerdi ama takva ile muammerdi, Kötülükler çok öncesi bizim mahalleden terkti... Açılım saçılım deyip, açmasınlar aramızı! Şundansın, bundansın diye, deşmesinler yaramızı! Yakmayın yüreğimizi, duyun artık naramızı! Nifaktan yana olanlar, içimizi fena burktu...
Antalya-2009/10 Halil Şakir Taşçıoğlu