Güneş tülu etmeye, ramak kala şafağa,
İniyorum sahile dalıyorum denize.
Sabahın er vaktinde, girilmeli mutfağa,
Mükellef bir kahvaltı, sununuz kendinize.
İnsan deniz gibidir; çarşaf gibi dalgasız...
Kimi zaman hırçındır insanlığa faydasız...
Etkili hatip olur lakin kalır meydansız...
Çilenin yokuşunda dağ olun kendinize.
Gününe doğar yaşam, hayat yaşanan gündür,
Çıkılmaz dolambaçta, kalmışsa hayat dündür.
Nefes alıp geri ver, hayat çarkını döndür,
En kestirme yerlerden, yol açın kendinize.
İnsanız ve nankörüz, dönülmez yolculukta,
Gezdiririz dünyayı, ensedeki boşlukta.
Vur patlat çal oynasın, yaşam sürer hoşlukta,
Şuh gülüşe ağlayıp acıyın kendinize.
Mehmet Demirel