Hani umutsuzluklar içinde
Mahzun yorgun olur ya insan
Takadımız tükenir,gözler ufuklarda
Çakılır kalırız ya bir an
İşte öyle bir vakit belirir kafalarda
Son bir güç,ya hep- ya hiç
Savaş başlar içimizde
Vazgeçmek yok
Ölmek demektir /başaramamak.
Kimselere şekil vermedik
İyi,kötü,gerçek,yalan
Düşünceleri dondurup bir an
Umut sancağı ile koşarken birlikte
Hep mi yanılttı bizi zaman..?
Azdık çoğaldık
Öldük-ezildik
Hakk dedik usanmadan
Biz olduk yalnızca kalan
Büyük müjdeler vardı
Yoktu düşünmeye koşmaktan zaman
Oysa inanmıştık
Tatmalıydık yaşamaktan….
Kim demiş katetmedik mesafeleri..?
Belki kör,belki topal
Böyle de olsa koştuk yılmadan
Kim geldi beyaz atında
Önümüzde komutan..?
Olur mu İstanbul’u almadan
Nerde Fatih Sultan Mehmet Han
Ya da Ulubatlı Hasan
Çıt yok kürsüde bu gün
Gerçekten mahzun zaman
Ne zaman gelecek
Başsız ordulara Hakan/
Ne zaman…..
Harun Sevinçler(Elbistanlı Şairler Antolojisinden alınmıştı
