Sustum içinde kaybolunmuş cümlelerle,

Hece hece ben kokan sözcüklere küstüm.

Sustum halden anlamaz gülen gözlere,

Bitmek bilmeyen âhlara, eyvâhlara küstüm.

Sustum güneşi,baharı,çiçekleri birazda kışları,

Vicdan penceresinde, çocukça oynanan oyunlara küstüm.

Derdi yokmuş gibi derman verenlere,

Anlaya bildikleri kadar anlam yüklemeye çalışanlara küstüm.

Sustum gece yarılarında uykumu çalan,

Ardı arkası kesilmeyen rüyalarıma küstüm.

Hayallerimin sonunda umutsuzluğa, tükenmişliğe

Tükenmeyen kalem gibi düşlerime küstüm.

Sustum söyleyin sandığım kadar olanlar.

Söyleyin ötüşüp duran kuşlar,kıyısız denizler,

Susmak mı beni ben etmeye yeter.

Yoksa konuşmak mı beni benden eder. 

27.10.2014

Şehriban Tuztaş

Yorum Yapabilmek için Siteye Kayıt olmanız gereklidir.

Siteye Kayıt için Tıklayınız.